ทรุอากิเป็นชายหนุ่ม อายุ 31 ปีที่มีอาการออทิสติค เขาสามารถท่องรายชื่อผู้ชนะรายการตูเดอฟรองซ์ได้ หรือ จำคำพูด ทวนประโยคใดประโยคหนึ่งซ้ำ ๆ ได้โดยไม่ผิดเพี้ยน แต่เมื่อเป็นคำถามตรรกะ หรือ คำถามที่มีลักษณะเป็นนามธรรม เช่น สบายดีไหม ? ไปไหนมาเหรอ ? เทรุอากิกลับตอบไม่ได้

 

 

 

ความสามารถทางสติปัญหาเท่ากับเด็กสิบขวบเท่านั้น สิ่งเหล่านี้เป็นปัญหาให้เทรุอากิมากมาย คนรอบข้างเข้าใจผิด การดำเนินชีวิตดูจะลำบากยากเข็น เพราะ อาการออทิสติคดูท่าทางไม่ได้เป็นโรคที่ทำให้สภาพร่างกายทรุดโทรมน่าสงสาร เหมือนกับโรคอื่น ๆอาการของเทรุอากินั้นทำให้เขาไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป ในเรื่องการดำเนินชีวิต หรือ มุมมองต่อโลกใบนี้ ทำให้โลกของเทรุอากิ และ คนทั่ว ๆ ไปคล้ายแยกออกจากกัน

 

 

 

แต่การดำเนินชีวิตของเทรุอากิ มุมของของเทรุอากิต่อโลกภายนอก บางครั้งบางครากลับกลายเป็นมุมมองที่สดใหม่ เหมือนเป็นคำแนะนำไร้เสียงให้กับคนรอบข้าง เป็นตัวอย่างของการมองชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง ที่เพียงแต่แปลกแต่ไม่ได้ผิดที่ตรงไหน ซึ่งค่อนข้างต่างจากซีรีย์ที่มีแกนหลักเกี่ยวกับโรคร้ายทั่ว ๆ ไปซึ่งมักจะเน้นที่อาการป่วย เน้นที่การเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกาย แต่เรื่องนี้กลับชี้ให้เห็นว่าคนที่เรียกตัวเองว่าคนปกติสมบูรณ์นั้น ... ยังมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกมากมายจากคนที่เราตัดสินว่าเขาต่างจากเรา น้ำตาที่มีให้เทรุอากิไม่ได้มาจากความสงสารหรือเห็นใจ แต่มีให้เพราะชื่นชมในความกล้าหาญที่เดินชนปัญหา และ โลกภายนอก การเติบโต และ เป็นอิสระสำหรับผู้ที่มีอาการออกทิสติคนั้นออกจะยาก แต่เทรุอากิก็สรรหาวิธีการรับมือกับโลกภายนอก และ ก้าวไปในหนทางของตัวเองทรุอากิเป็นชายหนุ่ม อายุ 31 ปีที่มีอาการออทิสติค เขาสามารถท่องรายชื่อผู้ชนะรายการตูเดอฟรองซ์ได้ หรือ จำคำพูด ทวนประโยคใดประโยคหนึ่งซ้ำ ๆ ได้โดยไม่ผิดเพี้ยน แต่เมื่อเป็นคำถามตรรกะ หรือ คำถามที่มีลักษณะเป็นนามธรรม เช่น สบายดีไหม ? ไปไหนมาเหรอ ? เทรุอากิกลับตอบไม่ได้

 

 

 

ความสามารถทางสติปัญหาเท่ากับเด็กสิบขวบเท่านั้น สิ่งเหล่านี้เป็นปัญหาให้เทรุอากิมากมาย คนรอบข้างเข้าใจผิด การดำเนินชีวิตดูจะลำบากยากเข็น เพราะ อาการออทิสติคดูท่าทางไม่ได้เป็นโรคที่ทำให้สภาพร่างกายทรุดโทรมน่าสงสาร เหมือนกับโรคอื่น ๆอาการของเทรุอากินั้นทำให้เขาไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป ในเรื่องการดำเนินชีวิต หรือ มุมมองต่อโลกใบนี้ ทำให้โลกของเทรุอากิ และ คนทั่ว ๆ ไปคล้ายแยกออกจากกัน

 

 

 

แต่การดำเนินชีวิตของเทรุอากิ มุมของของเทรุอากิต่อโลกภายนอก บางครั้งบางครากลับกลายเป็นมุมมองที่สดใหม่ เหมือนเป็นคำแนะนำไร้เสียงให้กับคนรอบข้าง เป็นตัวอย่างของการมองชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง ที่เพียงแต่แปลกแต่ไม่ได้ผิดที่ตรงไหน ซึ่งค่อนข้างต่างจากซีรีย์ที่มีแกนหลักเกี่ยวกับโรคร้ายทั่ว ๆ ไปซึ่งมักจะเน้นที่อาการป่วย เน้นที่การเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกาย แต่เรื่องนี้กลับชี้ให้เห็นว่าคนที่เรียกตัวเองว่าคนปกติสมบูรณ์นั้น ... ยังมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกมากมายจากคนที่เราตัดสินว่าเขาต่างจากเรา น้ำตาที่มีให้เทรุอากิไม่ได้มาจากความสงสารหรือเห็นใจ แต่มีให้เพราะชื่นชมในความกล้าหาญที่เดินชนปัญหา และ โลกภายนอก การเติบโต และ เป็นอิสระสำหรับผู้ที่มีอาการออกทิสติคนั้นออกจะยาก แต่เทรุอากิก็สรรหาวิธีการรับมือกับโลกภายนอก และ ก้าวไปในหนทางของตัวเอง